GÖRMEK İSTEMEDİĞİMİZ GERÇEKLER!..

Osman Bedel
osmanbedel954@gmail.com

43 yıl Amerika’da yaşamış biri olarak size kendimden bahsetmek isterim.

Lisans eğitimimi Psikoloji alanında tamamladım ve aynı üniversitede 3 dönem eğitim verdim. Üniversiteye ait hastanede Doç. Dr. olarak çalıştım…

Hayatın verdiklerinden memnun kalmayıp içinde bulunduğum ortamdaki insan farklılığını da kendime bir sebep sunarak başka kariyer planları yapmaya koyuldum ve bu planlar beni yıllar evveli başladığım yere getirdi, şimdi de bazen gerilere bakıp acı ve tatlı yaşadıklarımı yâd ediyorum…

Geçenlerde  8 yıl evvel yazdığım bir yazım tesadüfen elime geçti , yazım tamamen aldığım eğitimlerden ve gözlerimle şahit olarak öğrendiklerimden ibarettir…

Var olduğunu unuttuğum bu notu tekrar tekrar okudum, İngilizce olduğu için keşke Türkçe olsaydı da sayfamda sizlerle paylaşabilseydim dedim kendi kendime, sonra da bunu mutlaka tercüme etmeliyim dedim. Zor olacağını da biliyordum çünkü yıllarca ana dilim Türkçe’yi konuşmadığım için dilbilgisi eksikliğim vardı…

Bir anda heyecanımı kayıp ediyordum ki; Google amcanın da yardımıyla 4 uzun günümün bana kazandırdığı özgüveni siz değerli dostlarımla paylaşmak sevinci içerisinde buldum kendimi… Umut ediyorum, hayata bakışlarınız da soru işareti yaratabilirim…

Çoğunluğumuz kendi yarattığımız sebeplerden dolayı hayata karşı olumsuz baktığımız anlar vardır, bu anlarımızda kimseyi istemeyiz!

Sebebini bilmediğimiz halde kafamızı karıştıran soruları sormaya devam ederiz kendimize…

Bazen saçma şeylerle kafamızı yormamız bizi daha iyi eder diye düşünürüz.

Sorunların ne olduğunun aslında hiç önemi yok…

Biz aslında sorunların çözümleriyle ilgilenmiyoruz. Genelde ya bir suçlu ya da kendimizi haklı çıkaracak birkaç cümle, olay, fikir bulmak için çaba sarf ediyoruz.

Genellikle ikili ilişkilerimizde problemler olmasının bir sebebi de bu; sürekli bir suçlu aramaya mahkûm olmamız ve aslında bunun farkına bile varamamamız…

Daha ilk yıl öğrenciyken bir psikoloji kitabında okumuştum, kitabın adı ‘Egoist Olma Sanatı”. İnsanların genelde suçlu aramalarının sebeplerini şöyle açıklıyordu; “Ya kaldıramayacakları bir projeye adım atmış ve sorumluluk almışlar ya da büyük bir sorumsuzluk örneği gösterip proje için çaba harcamamışlardır…”

İkili ilişkilerimizde de aynı olgular yaşanır.

Genelde sağlam bir empati kuramadığımız için

İnsanların bizi terk ettiğini anlayamayız. Eğer biz terk edersek de durum pek farklı değildir, bu sefer de onun empati yeteneğinin zayıf olduğu inancına kapılırız. Oysa; bizim de hoşgörülü olmamız gerektiğini hiçbir zaman düşünemeyiz. Hoşgörü ve karşılıklı güzel seviyeli sohbetler, sorunların konuşarak halledildiği bir yerdir burası…

Yeni gelen nesle öğretemediğimiz bir sohbet türü olduğu kanısındayım. Çünkü onların tek muhabbet ettikleri konu, tamamen zaman öldürmeyle alakalı hiç bir amacı ve hiç bir gerçekle alakası olmayan kendi kendilerine kurdukları bir hayal ortamı…

Şu ana kadar anlatmaya çalıştıklarım ne kadar açıklayıcı oldu bilemiyorum ama bu konudaki benim fikrim “sonun başlangıcı”dır…

Bu aralar haberlere dikkat ederseniz yeni gelen neslin aslında  “iyi insan olmak” gibi bir hedefleri olmadığını çok rahat görürsünüz, çünkü gün geçmiyor ki 10- 12 yaşlarında bir kız veya erkek çocuğu tecavüze uğramasın, insafsızca dövülmesin, yaralanmasın, öldürülmesin. Sebebini öğrenmeye çalıştığınızda ortaya çıkan tablo daha da korkutucu…

Sorunlu olan bizleriz, anneler, babalar. Biz büyükler kendimiz konuşmasını, hoşgörüyü, saygıyı bilmiyoruz ki onlara nasıl öğretelim ?.

Her fırsatta çocuklarımıza öğrettiğimiz şeyler çok açık ortada, yalan söylemek, iftira atmak, kavga etmek ve hepsinden önemlisi kopuk bir hayat tarzı. Siz de bunları düşünen insanlardansanız şu soruyu sürekli olarak sorarsınız kendinize, Suçlu kim ..?

İşte bizim muhbir doğmamızın bir sebebi de bu, sürekli “suçlu aramamız”

Benim bu konuda tek bir önerim var ; Bu hayatı konuşarak arkadaşça, dostça düşünerek yaşayabilmek…

Tabiatın kanununda büyük her zaman küçüğü yer. Bu; dünya büyüklerine savaş çıkartarak küçükleri ezmelerine sebep olmuştur, iki yanlış hiç bir zaman, dünyanın hiç bir yerinde bir doğru yapmaz ama buna rağmen dünya politikası bu gerçekleri görmezden gelerek kendi menfaatleri için tabiatın kanunlarını uygularlar…

Benim dünyam da ise diyorum ki; Eğer biz güçlüysek zayıfı ezmeyelim… Çünkü bu uçsuz bucaksız dünya hepimizin, güçlülerin olduğu kadar zayıfların da dünyasıdır…