Ömür Dediğin…

Cahit Kılıç

Cahitkilic54@gmail.com

YAZI ARŞİVİ

Mihail Lermontov

“Utanç verici bir umursamazlığımız var iyiye
ve kötüye. Solup gidiyoruz kavgaya girmeden
daha. Yüz kızartıcı korkaklarız tehlikeyi görünce.
Ve iğrenç tutsaklarız iktidar karşısında”
***

Evet, bununla başladım ama kendimi tenzih ederim. Hayatım boyunca hiçbir muktedirin tutsağı olmadım…
Hiçbir tirana, hiçbir zalime, hiçbir despota, sempati beslemedim, zulüm karşısında baş eğmedim…

Gelelim bugüne…

Yaz sıcağı ortalığı kavururken, kısa süreli yağmurlar Hızır gibi yetişiyor imdadıma.
Bir serinlik, bir ferahlık hissediyorum.
Kızgın güneşin altında kavrulan bitkilere benzetiyorum kendimi. Bir damla su, hem yorgun bedenime hem de velvele düşmüş şehri andıran ruhuma bir dinginlik, bir sükûnet hâli veriyor.

Çektiğim acılar, tarifsiz ağrılar; kırışmaya başlamış yaşlı çehremde kendini gösteriyor. Acıların verdiği kırışıklıklar, yılların çehreme yansıttığı kırışıklıklardan çok daha fazla, çok daha incitici.

“Benim mi Allah’ım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?”
Cahit Sıtkı
***
Küskün olduğum aynalardan biraz daha uzaklaşmama, biraz daha hüzünlü bir ruh hâli ile de biraz daha iç dünyama yakınlaşmama ve ruhumla hasbıhâl etmeme neden oluyor.

Can Yücel’in miydi bu?
“Nerden geliyor acep
Bu benim garip garipliğim?”
***
Geçmişime dalıyorum.
Hatalarımla, günahlarımla, yanlışlarımla, doğrularımla, üzüntülerimle, kederlerimle, sevinçlerimle belki de çok az nasibim olan mutluluklarımla baş başa kalıyorum.
Yaptığım büyük bir hatanın yıllarca ödediğim bedeliyle…
İçimdeki beni sorguluyorum…
Karışık hisler, çapraşık hüzünler, karanlık geceler!
Ne yalan söyleyeyim;
İdam sehpasındaki mahkûm gibiyim!
Gelinen merhale son nokta!
Hayat işte, başka ne olacaktı ki?!

“Kaktüsler büyüdü kalbin yolunda
Harcadım ömrümü insan çölünde!”
Nurullah Genç
***
(…)
Bir hayli kırgınım.
Beni ben kırdım oysa!
Can Yücel
***
Sergey Yesenin’den dostu Mayakovski’ye:
(İntihar etmeden az önce yazıyor.)
(…)
Elveda dostum, el sıkışmadan
Sessizce…
Ne keder ne tasa gerek:
Ölmek yeni bir şey değildir bu dünyada
Ama yaşamak da yeni bir şey olmasa gerek…

Vladimir Mayakovski’den dostu Yesenin’e:
(…)
Bizim geçmişe sunacağımız
yalnızca
bukleleri
Rüzgârda
geriye savrulan saçlarımızın.
Eğlenceye ayrılacak yeri yok
gezegenimizin.
Yarınlardan
koparıp
almalıdır mutluluğu
insan.
Şu yaşamda
en kolay iştir ölmek
Asıl güç olan
yepyeni bir yaşama
başlamak…

Ve Adaşım Cahit Sıtkı:
“Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında…”
***
Ne zaman bilmiyorum ama bir köşeye not etmişim:
“Bu ülkede: Tecrübenin bir mum mesabesindeki cılız ışığına sığınacaksınız…
Zira, uyduruk teorilerin geçici projektörlerinin saçtığı aydınlıktan daha muteberdir.
Çünkü göz kamaştırmaz, çıplak gözle hakikati görmenizi sağlar…”.

Hakikat!
Yani gerçeklik…
Dünya işte…
Kimine mal, servet, para, pul, mevki, makam, güç, şatafat, şaşaa lâzım…
Kimine de vicdanın mum ışığındaki hakikat!
Ölümdür işte tek hakikat!
***
(…)
“Yaşamın kaynağı Sırr-ı Hüda’dır
Bir yudum su, bir nefesçik havadır
Kim bilir bu gidiş belki vedadır
Gidenler dönmüyor her seferinden…”
Cahit Kılıç
***
Yahya Kemal merhumu da yâd edelim…
“Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden!”

Güne Düşen Söz!

“Karanlık kinlerin birbirine saldırttığı çılgın sürülerin savaş çığlığıdır slogan. İlkelin, budalanın, papağanın ideolojisidir. Düşünce ile çığlık bağdaşmaz. Şuurun sesi çığlık değildir, yabani bağırır medeni insan konuşur!”
Cemil Meriç

YORUMLAR

Dashqın Aghalarlı

Ellerine, zihnine sağlık, Cahit hoca! Boyu küçük, manası, içeriği büyük yazıdır. İktibas getirdiğin yazarları iyi okumuşumdur.

Timuçin Akdoğan

Cahit bey fazla tevazuya gerek yok, çok güzel bir yazı olmuş. Elinize ,emeğinize ve zihninize sağlık.