Saadet Cahangir: “Özgürlük” yazdığın duvarlar nerede?

Yarına giden yol uzak, yolculuk da çok uzun,
Dervişlerden bir dua, şamanlardan bir büyü,
Güneşi görmemiş hayatının bulutları dağılsın…
Bu büyük harabede ışık arayışında kaç düğüm var,
Gittiğin her yerde karanlığa dokunuyorsun,
Garip bir yarasa gece hayatını bozuyor,
Bir ağustos böceği vızıldıyor…
Dünya ekseninin Dünya yüzeyiyle kesiştiği noktada,
Bu coğrafi kutupları bir kan izi ayırıyor mu?
İnsan her uçurumun kenarında savrulma hissiyle kanarken,
bir el düşüncelerini yakalar ve ipleri çeker…
Yangının çıktığı ormanların ardında bir gün geçer,
hayat belki de sevdiğin her şiirden bir dize öğretir,
özgürlük uçurumunda menekşe toplamanın,
esaret saksılarında sarmaşık tutmanın tanımını…
…
bir gün dolaptan eski paltonu çıkarırsın,
boş elini mazinin cebine koyarsın,
bir yolculuktan kalan eski kara paralar çıkar,
esaretten kalma eski bir anı, nereden satın alınacak?
kime koyarsan koy, deli olduğunu düşünürsün…
“Çok yorgunum –
parmak uçlarımdan zihnimin uçlarına kadar…” dersin
ipsiz bu hayatta nefes almak yok mu?
eğilen,
biraz nefes alan bir anının gölgeli kanadında…
bu ülkede her şeyin bir zamanı var: geç oluyor!
Ölüm herkesin yerini alır hayatta,
bak, “özgürlük” yazdığın duvarlar nerede?
belki de, o sokakların kanı akıp gittiğinde,
bir gün biri senin
açık ismini levhasında taşır…

09.10.2025 Bakü

Bizim Türkçemize uyarlayan: Cahit Kılıç