Sensiz Baharlar…

Metin Kılıç
metinkilic@tanyerihaber.com

Filizlenen dallar baharı müjdeliyor
Gittikçe çoğalıyor kuş sesleri
Ilgın rüzgarlarla geliyor yağmurlar
Avuçlarımda tomurcuklar
Oysa sen uçurum çiçeğimdin
Ulaşamadığım, yapraklarını öpüp okşayamadığım
Tüm bunların olmayacağını, olamayacağını bile bile
Yine de vazgeçemediğim kutsal mabedimdin
Sana tapınırdım Tibet keşişleri misali…

Şimdi bahar geliyormuş çiçeklerle
Tutup ellerinden kırlarda koşamayacaksam
Öyleyse bana ne alından, yeşilinden
Çünkü ben sensiz baharlar düşlemedim ki…

Bazen yağmur olup yağdım uzak iklimlere
Bir saçlarına yağamadım dolu dolu
Bir de sarılamadım misk-i amber kokulu tenine…

Ganj oldum, nice günahlar arındı bende
Elleri kınalı gelin kızlar yıkandı sularımda
Ulu çınar oldum, öksüz kuşlar barındı dallarımda
Şöyle adam gibi sarıp sarmalayıp
Birtek seni barındıramadım…

Düşündükçe gelincikler kanıyor yüreğimde
Uzak boşluklara takılı gözlerim
Vurgun yemiş gibi sendeliyorum
Ne gidilecek menzilim
Ne de özlemlerle beklediğim
Vuslatım yok artık
Çıkmaz bir sokağın başında
Kararsız, çaresiz
Lime lime doğrayıp
Acıyan yanlarına sardığım yüreğimden
Yitik düşler savruluyor kaldırımlara
Gittikçe ıssızlaşıyorum
Yıkılırken birer birer umut dağları…

Evet Sevgili,
Sensiz anlamını yitiriyor yaşam
Ve doğrusu pek umursamıyorum da
Gittiği yere kadar be cancağızım
Gittiği yere kadar…

11.03.2013/Darıca